Γεννηθήκατε στο Πετροκεφάλι Καινούργιου Κρήτης, ένα χωριό στην πεδιάδα της Μεσαράς. Μιλήστε μας λίγο για την ζωή εκεί και το πως αποφασίσατε να έρθετε στο Ηράκλειο.«Βλέπω έχετε ψάξει αρκετά καλά το βιογραφικό μου, όντως γεννήθηκα στο Πετροκεφάλι Μεσαράς, του δήμου Φαιστού πλέον. Γεννήθηκα στο σπίτι της μητέρας μου, στο πατρικό μου, όπως γινόταν με όλες τις γεννήσεις των παιδιών εκείνη την εποχή. Μεγάλωσα εκεί, πήγα δημοτικό στο χωριό μου και γυμνάσιο στο διπλανό χωριό, την Πόμπια, όπου πηγαινοερχόμασταν όλα τα παιδιά, πολλές φορές με τα πόδια, άλλες φορές με τα ποδήλατα. Τα ποδήλατα εκείνη την εποχή ήταν όπως τα ‘’έξυπνα’’ κινητά του σήμερα, ήταν τυχεροί όσοι είχαν ποδήλατα. Κάπως έτσι, μια ομάδα παιδιών από το χωριό, πηγαίναμε στην Πόμπια, κάνοντας μια διαδρομή έξι χιλιομέτρων. Τελείωσα το γυμνάσιο, το εξατάξιο τότε και επιθυμία της μητέρας μου από πάντα, λόγω του ότι εκείνη δεν κατάφερε να μορφωθεί, ήταν να μορφώσει τα παιδιά της και ήθελε το κάτι παραπάνω, όπως άλλωστε όλοι οι γονείς. Έτσι, έδωσα εξετάσεις, πέρασα στο πανεπιστήμιο και συνέχισα την πορεία μου στο Ηράκλειο».
Είστε το τρίτο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, όπου ο πατέρας σας, όπως πολλοί Έλληνες τότε, ήταν μετανάστης στην Γερμανία. Πείτε μας μερικά πράγματα για την οικογένεια σας και για το τι ώθησε τον πατέρα σας στο να μεταναστεύσει εκείνη την περίοδο.«Είμαστε όντως πέντε αδέρφια στην οικογένεια μας, ο πρώτος και ο τελευταίος αγόρια και τα υπόλοιπα κορίτσια. Εγώ, όπως πολύ σωστά επισημάνατε είμαι το τρίτο παιδί της οικογένειας και επειδή ήταν δύσκολες εποχές, παρά το γεγονός οτι η Μεσαρά σήμερα είναι η ‘’γη της επαγγελίας’’, καθώς μπορείς να βρεις τα πάντα εκεί, ιδιαίτερα τα δυνατά προϊόνταπου παράγει, τότε ήταν μια διαφορετική περιοχή. Ήταν η περιοχή όπου είχε αλλάξει και διαφοροποιήθηκε, μιας και το δυνατό προϊόν της Κρήτης ήταν το σταφύλικαι η σταφίδα, άρα η περιοχή του Μαλεβυζίου ήταν η οικονομικά ισχυρή. Έτσι λοιπόν, οι γονείς μας έπρεπε να βρουν τρόπους για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της οικογένειας, ο πατέρας μου όπως και άλλοι της ίδιας γενιάς έφυγε στην Γερμανία για μια καλύτερη τύχη. Έφυγε το 1965, όταν ο μικρότερος μου αδερφός ήταν τριών μηνών, έμεινε εκεί περίπου 25 χρόνια αλλά παρότι ερχόταν να μας δει κάθε καλοκαίρι, εμείς δεν μπορώ να πω ότι ζήσαμε τον πατέρα μας, ούτε αυτός μας έζησε όπως όλοι θα θέλαμε. Όμως, είχαμε και έχουμε δύο γονείς που μας κρατούσαν ενωμένους, η μητέρα μας κράτησε δυνατά την οικογένεια και ταυτόχρονα δούλευε ως αγρότισσα, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της οικογένειας, όσο ο πατέρας μας δούλευε. Η μητέρα μου μας ανέθρεψε με το παράδειγμα, ότι πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να ανταποκριθείς στις ανάγκες της ζωής, γιατί όταν δουλεύεις είσαι δημιουργικός, μπορείς να πετύχεις κάτι καλύτερο, αξίες τις οποίες με τον τρόπο της μας μετέδωσε».
Είστε πτυχιούχος της παιδαγωγικής ακαδημίας αλλά και πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε.) του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο να επιλέξετε τα παιδαγωγικά ως επάγγελμα;«Αυτό που ήθελα από την αρχή να κάνω, είναι να έχω στα χέρια μου ένα εφόδιο το οποίο θα έκανε την ζωή μου καλύτερη. Το ότιμέσα από την εκπαίδευση ερχόταν και η σιγουριά της επαγγελματικής αποκατάστασης ήταν ένα δυνατό κίνητρο, όμως στη συνέχεια διαπίστωσα ότιόταν μπαίνεις στην εκπαίδευση, πρέπει να αφοσιωθείς σε αυτό που επέλεξες να κάνεις. Δηλαδή, να δώσεις το καλύτερο κομμάτι του εαυτού σου έτσι ώστε να διαμορφώσεις την αυριανή γενιά, γιατί διαμορφώνοντας την αυριανή γενιά διαμορφώνεις και την αυριανή κοινωνία. Με την είσοδο μου στην ακαδημία, κατανόησα το πόσο σοβαρή απόφαση ήταν για όλους όσους επέλεγαν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, είναι πολύ σημαντικό το να διαμορφώνεις την επόμενη κοινωνία. Είναι λειτούργημα το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, και για να ανταποκριθείς στις ανάγκες του ρόλου σου, πρέπει να προσπαθείς να βελτιώνεις τις γνώσεις σου συνεχώς, να αυτοεπιμορφώνεσαι και όντας καλύτερος, να προσφέρεις το καλύτερο στους μαθητές σου».
Είστε παντρεμένη με τον κ. Γεώργιο Σχοιναράκη, ο οποίος είναι δάσκαλος στο επάγγελμα και έχετε αποκτήσει δύο παιδιά, τον Μιχάλη και την Μαρία. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να συνδυάσετε την καριέρα σας ως πολιτικός με τον ρόλο σας ως σύζυγος και μάνα;«Καταρχήν, όπως πολύ σωστά είπατε είμαστε εκπαιδευτικοί και οι δύο, άρα είχαμε κοινές απόψεις στο πόσο θα έπρεπε να είμαστε κοντά στα παιδιά μας, γιατί το να είσαι μια ‘’γυάλα’’ η οποία προστατεύει τα παιδιά, ήταν ότι χειρότερο. Ήμασταν και κοντά και μακριά, έτσι ώστε από την μία να τα προστατεύουμε και να τα καθοδηγούμε με ένα σωστό τρόπο, αλλά ταυτόχρονα να τους δώσουμε την αυτονομία για να μπορέσουν να ανοίξουν τα φτερά τους μόνοι τους και να μπορούν σε δύσκολες καταστάσεις να ανταποκρίνονται σε αυτές, είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Καταφέραμε το να υπάρχει μια ισορροπία στην οικογένεια σε σχέση με τις ανάγκες του επαγγέλματος μου, να υπάρχει μια καλή συνεργασία και βέβαια λόγω του ότι είχαμε δύο παιδιά τα όποια τα είχαμε καθοδηγήσει με την επίβλεψη μας, μπορούσαν να σταθούν από μικρά σε πάρα πολλά πράγματα».
Ο γιός σας Μιχάλης είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Πειραιά με μεταπτυχιακό στην Αγγλία και η κόρη σας Μαρία είναι πτυχιούχος αρχιτεκτονικής με μεταπτυχιακές σπουδές επίσης στην Αγγλία. Τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά σας αν κάποια στιγμή αποφάσιζαν να ασχοληθούν με την πολιτική;«Θα ήθελα να τονίσω ότιπρος το παρόν, αυτό που θέλουν να πετύχουν τα παιδιά μου είναι να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία, και ιδιαίτερα σε μια χώρα που μαστίζεται από την κρίση, να μπορέσουν να είναι δημιουργικοί ώστε να μπορούν να ζήσουν εδώ, στην χώρα μας. Με κάνει χαρούμενη και υπερήφανη το γεγονός ότισυνεργάζονται και λειτουργούν μαζί, καθώς είναι κάτι πολύ σημαντικό. Η αλήθεια είναι ότιδεν γνωρίζω αν έχουν τέτοιες βλέψεις, από όσο τους γνωρίζω, τους ενδιαφέρει κυρίως να δημιουργήσουν πάνω στο αντικείμενο της δουλειάς τους. Ως γονιός, πάντα συμβουλεύω τα παιδιά μου να χαρακτηρίζονται από μια καθαρότητα στην λειτουργία τους, τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική τους ζωή, να είναι ενεργοί πολίτες, καθώς άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι ενεργοί πολίτες, αφήνουν ανθρώπους κατώτερους τους να τους εξουσιάζουν κατά τον Πλάτωνα. Τέλος, πάντα τους θυμίζω να είναι συνεπείς οι πράξεις τους σε σχέση με τα λόγια που έχουν πει, είτε ως επαγγελματίες είτε ως ενεργοί πολίτες».
Για ποιούς λόγους αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;«Δεν είχα βάλει ως στόχο το να ασχοληθώ με την πολιτική. Στο πανεπιστήμιο ήμουν μια πολύ ενεργή φοιτήτρια, με ενδιέφερε η αναβάθμιση των σπουδών μου, καθώς τότε γινόταν προσπάθειες να υπάρξουν πανεπιστημιακά τμήματα, είχα δουλέψει πάρα πολύ για αυτό το κομμάτι, τόσο ως φοιτήτρια, όσο και τα πρώτα χρόνια ως εκπαιδευτικός. Κάπως έτσι, άρχισα να ασχολούμαι με τον μαζικό χώρο, σαν εκπαιδευτικός ήμουν ενεργή και στις διεκδικήσεις για την καλυτέρευση και των εργασιακών σχέσεων αλλά και της ενίσχυσης των εκπαιδευτικών. Πίστευα ότιένας ενισχυμένος εκπαιδευτικός, μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα, να διαμορφώσει δηλαδή πολίτες τους οποίους χρειάζεται η κοινωνία, καλύτερους πολίτες, κάτι πολύ βασικό. Στην πορεία της ενασχόλησης μου με τον μαζικό χώρο και λόγω του ότιαυτό επεκτάθηκε και σε πανελλαδικό επίπεδο, και όχι μόνο σε επίπεδο Κρήτης, μου προσέφερε την θέση στην νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και στην συνέχεια μια θέση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο το 2000 αλλά και μια θέση στην νομαρχία».
Στις εκλογές του 2000 και του 2004 οι πολίτες σας εξέλεξαν βουλευτή Ηρακλείου Κρήτης με το Π.Α.Σ.Ο.Κ. Τι συντέλεσε πιστεύετε στο να σας εμπιστευτούν με την ψήφο τους οι πολίτες;«Όπως σας είπα, η διαδρομή μου ξεκίνησε από τον μαζικό χώρο. Οι συνάδελφοι μου εκπαιδευτικοί διαπίστωσαν το πως ήθελα να λειτουργήσω, έβλεπαν ότιήμουν για τέσσερα χρόνια εκπρόσωπος τους στο υπηρεσιακό συμβούλιο, άρα στα προβλήματα τα οποία αντιμετώπιζαν στον εργασιακό τους χώρο. Δεν με ενδιέφερε ούτε το ποιός ήταν ο συνάδελφος μου, ούτε το αν θα με ψήφιζε ή όχι, αλλά το αν έχει πρόβλημα και με ποιόν τρόπο θα τον βοηθήσω. Τα υπόλοιπα για εμένα δεν είχαν σημασία,με ενδιέφερε ο άνθρωπος. Αυτό ήταν η δύναμη μου να μπορέσω να βγω αργότερα στην Βουλή, και από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους. Ήμουν η πρώτη εκπαιδευτικός, η πρώτη δασκάλα η οποία έμπαινε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, έπρεπε λοιπόν να αποδείξω ότιοι εκπαιδευτικοί μπορούν και ταυτόχρονα ήμουν γυναίκα, και τα πράγματα τότε για μια γυναίκα πολιτικό δεν ήταν εύκολα. Έπρεπε να αποδείξω με την λειτουργία μου ότικαι οι γυναίκες μπορούν, πράγμα που μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στο να προσπαθήσω και να προσφέρω, γι’ αυτό σταμάτησα το διδακτορικό μου για να δώσω το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μου στον κόσμο. Ως Νομάρχης, οι πολίτες κατάλαβαν ότιείμαι ο άνθρωπος τους, ο εκπρόσωπος τους, περιμένουν από εσένα να τους λύσεις τα προβλήματα τους, είτε είναι είτε δεν είναι αρμοδιότητα σου, οπότε έπρεπε και προσπάθησα να δημιουργήσω τις συνθήκες για να απαντηθούν τα προβλήματα των πολιτών μας».
Διατελέσατε Νομάρχης Ηρακλείου από τον Οκτώβριο του 2006 έως τον Δεκέμβριο του 2010. Ποιά είναι τα πράγματα που κέρδισε ο νομός Ηρακλείου κατά την διάρκεια της θητείας σας και για τα οποία εσείς είστε υπερήφανη;«Σκοπός μας δεν ήταν να έχουμε μια διαχειριστική θητεία στην νομαρχιακή αυτοδιοίκηση αλλά να δούμε πως θα αξιοποιούσαμε ακόμα και το τελευταίο ευρώ με τον καλύτερο τρόπο, είτε σε υποδομές, είτε στο κομμάτι της κοινωνικής πολιτικής, ακόμα και σε θέματα που ίσως δεν είχαμε ιδιαίτερη ευθύνη, στα θέματα πολιτισμού, στα θέματα περιβάλλοντος κ.λ.π. Έτσι λοιπόν, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε δομές και θεσμούς όπου καλυτέρευαν και τις εργασιακές συνθήκες των εργαζομένων στην νομαρχιακή αυτοδιοίκηση αλλά και των πολιτών. Κατά την θητεία μου, διαμορφώθηκαν αρκετές σχολικές μονάδες, υπήρξαν μελέτες που έγιναν και υλοποιήθηκαν στην συνέχεια και μέχρι πρινλίγο καιρό παραδόθηκαν σχολεία για τα οποία εμείς είχαμε διαμορφώσει τις μελέτες, όπως ενεργειακά σχολεία, γυμνάσια κ.λ.π. Στο περιβόητο Καπετανάκειο που επρόκειτο να γκρεμιστεί, εμείς ολοκληρώσαμε το γυμνάσιο και παραδώσαμε δημοπρατημένο και το λύκειο. Στον τομέα του πολιτισμού, διαπιστώσαμε οτι αυτό άρεσε στους πολίτες, ότιαντί να δίνεις κάποια χρήματα για κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις, ένα μέρος αυτών των χρημάτων να δαπανούνται σε μνημεία, καθώς το υπουργείο πολιτισμού δεν διαθέτει χρήματα για τα μνημεία. Έτσι, αναστηλώσαμε τα Τείχη στο κάστρο Νικηφόρου Φωκά στον Προφήτη Ηλία, στην Κουβερνιώτισα είχαμε διαθέσει ποσά, με τα οποία τώρα διαμορφώθηκε εκεί ένας σπουδαίος χώρος και ομόφωνα τότε το νομαρχιακό συμβούλιο συμφώνησε στην πρόταση μου να ανασκαφεί το αρχαίο θέατρο της Γόρτυνας. Αυτή η δράση μας ξεκίνησε το 2008, ευελπιστώ κάποια στιγμή να ενταχθεί στα Ευρωπαϊκάπρογράμματα ώστε να αναστηλωθεί και να μπορέσουμε να απολαύσουμε δράσεις πολιτισμού σε ένα χώρο που όπως λένε οι αρχαιολόγοι είναι εφάμιλλος της Επιδαύρου. Γνώμονας μας ήταν πάντοτε να κάνουμε τους πολίτες και τον τόπο μας κάθε μέρα καλύτερους, και ελπίζω να το καταφέραμε, έστω και λίγο».
Αποτελέσατε μέλος του εθνικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ από το 2005 έως το 2012. Για ποιούς λόγους πιστεύετε ότιτα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη πτώση των ποσοστών του κόμματος;«Ήμουν όντως μέλος του εθνικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ έως το 2012, προσπαθούσα να είμαι συνεπής στις αρχές και τις αξίες που η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ πάντα είχε και ο κόσμος αυτό επικύρωνε και ήθελε. Στην συνέχεια υπήρξαν πολιτικές συμπεριφορές στελεχών οι οποίες θα έλεγα λεηλάτησαν ένα σπουδαίο πολιτικό κεφάλαιο, και του πολιτικού φορέα, που έβαλε την σφραγίδα λεηλάτησαν του σε ένα σπουδαίο θεσμικό πλαίσιο και ένα σπουδαίο έργο που έγινε. Δεν όμως μόνο το πολιτικό κεφάλαιο αυτό αλλά λεηλάτησαν και το πολιτικό κεφάλαιο των ίδιων των στελεχών του, μόνα τους, γιατί εισχώρησε στο κόμμα η λογική του ‘’γιατί να είσαι εσύ και να μην είμαι εγώ’’, μια λογική που διαμορφώθηκε αργότερα και στην κοινωνία. Καθένας μας πρέπει να έχει το μέτρο του εαυτού του, πράγμα το οποίο δεν συνέβη στο ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα την πτώση αυτή των ποσοστών στην οποία αναφέρεστε. Μην ξεχνάμε οτι όλοι εκείνοι οι οποίοι αναθεμάτιζαν το μνημόνιο, ήταν οι ίδιοι οι πρώτοι που το ασπάστηκαν, τόσο ο κ. Σαμαράς την περίοδο που ήταν αντιπολίτευση, όσο και ο κ. Τσίπρας ο οποίος αν θυμόσαστε μιλούσε για Ζάππεια, αλλά διαπίστωναν οτι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Γι’ αυτό μιλάμε με μετρημένες κουβέντες, στην Κρήτη λέμε ‘’μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις’’ γιατί ο κόσμος λέει ότιάλλα έλεγες και άλλα κάνεις».
Το 2011 πήρατε μετάθεση από το 43ο δημοτικό σχολείο Ηρακλείου στο πρωθυπουργικό γραφείο του Γεωργίου Παπανδρέου. Ως σύμβουλος παρά τω πρωθυπουργώ, ποιοί πιστεύετε πως ήταν οι λόγοι για τους οποίους ο τότε πρωθυπουργός εμπιστεύτηκε την Βαγγελιώ Σχοιναράκη ως σύμβουλο του;«Κοιτάξτε να δείτε, είχα μια εμπειρία αρκετών χρόνων στην εκπαίδευση, ήμουν διδάκτωρ κοινωνιολογίας και είχα δύο θητείες στη Βουλή και μια στην νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Είχα συμβάλλει τα μέγιστα για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου μαζί με άλλους νομάρχες σε σχέση με το πέρασμα στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Ο Γεώργιος Παπανδρέου μάλλον χρειαζόταν ως σύμβουλο του κάποιο άνθρωπο ο οποίος σε θέματα αυτοδιοίκησης και δράσεων για τις τοπικές κοινωνίες, θα ήταν χρήσιμος τόσο σε θεωρητικό όσο σε πρακτικό επίπεδο για εκείνον και θεώρησε ότιεγώ ήμουν αυτός ο άνθρωπος, γι’ αυτό και με εμπιστεύτηκε».
Θεωρείτε ότι το ΠΑΣΟΚ θα επιστρέψει κάποια στιγμή στα προ κρίσης ποσοστά του ή ότιθα δυσκολευτούν οι ψηφοφόροι του να πιστέψουν ξανά σε αυτό;«Λόγω των δύσκολων καταστάσεων τις οποίες περνάει η χώρα μας, έχω αναφέρει πάρα πολλές φορές και στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό λόγο, ότιη χώρα χρειάζεται έναν εθνικό βηματισμό. Όλοι οι πολιτικοί δημοκρατικοί χώροι, τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, θα πρέπει να συμπλεύσουν, γιατί δεν χρειάζονται άλλοι σαλτιμπαγκισμοί, δεν χρειάζονται άλλοι παραγοντισμοί, ούτε άλλοι ‘’μοναχικοί σωτήρες’’. Πρέπει να δούμε τα ζητήματα με ένα εθνικό πρίσμα και να μην υπάρχει το σκεπτικό για το προσωπικό μέλλον ορισμένων αλλά για το μέλλον της χώρας. Δεν ενδιαφέρει την κοινωνία το μέλλον του Νίκου και της Βαγγελιώς, αλλά το μέλλον της χώρας και των νέων παιδιών, δηλαδή της συνέχειας μας. Δεν θεωρώ οτι οι ψηφοφόροι του Π.Α.Σ.Ο.Κ. έχουν διαφοροποιήσει τις αρχές και τις αξίες στις οποίες πίστευαν, απλά θέλουν έναν άνθρωπο ο οποίος θα δώσει το σύνθημα έτσι ώστε να λειτουργήσει το κόμμα όπως λειτουργούσε παλαιότερες εποχές. Αυτό προϋποθέτειο κόσμος να δει δείγματα γραφής, κάτι που μέχρι τώρα δεν βλέπουν. Μέχρι τώρα ο κόσμος βλέπει προσωπικούς εγωισμούς που θέλουν να ικανοποιηθούν, αλλά ο κόσμος δεν θέλει να ικανοποιήσει προσωπικές φιλοδοξίες, θέλει να ικανοποιήσει εθνικές φιλοδοξίες!»
Πρόσφατα είδαμε την είσοδο της Χρυσής Αυγής, ενός ακροδεξιού κόμματος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τι πιστεύετε για αυτό και τι θεωρείται οτι φταίει για το ότιένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού ψήφισε ένα ακροδεξιό κόμμα να τον εκπροσωπεί στην Βουλή;«Ο κόσμος άρχισε να διαπιστώνει ότιοι πάντες, εκ του αποτελέσματος, ήταν ηγέτες εκτός τόπου και χρόνου, δηλαδή ενώ ήταν κατά του μνημονίου όπως δήλωναν, πρώτοι το έφερναν προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τρανό παράδειγμα αυτού ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος ήταν της λογικής των Ζαππείων και το 2010 διέγραψε την Ντόρα Μπακογιάννη επειδή εκείνη ψήφισε το μνημόνιο. Όταν βέβαια έγινε πρωθυπουργός, διέγραψε βουλευτές οι οποίοι δεν ψήφιζαν το μνημόνιο το οποίο αυτός ο ίδιος είχε φέρει προς ψήφιση. Όταν λοιπόν ο κόσμος βλέπει αυτά τα πράγματα, αρχίζει να νιώθει την ανάγκη να τιμωρήσει, και αυτή η αγανάκτηση έδωσε χώρο σε μορφώματα αντιδημοκρατικά, σε μορφώματα που ο Ελληνικός λαός ο οποίος έχει βιώσει την προσφυγιά, δεν θα ήθελε ούτε να σκέφτεται. Και επειδή ακριβώς ο πατέρας μου ήταν μετανάστης στην Γερμανία 25 χρόνια, εγώ δεν μπορώ να διανοηθώ ότιυπάρχουν τέτοιες ιδεολογίες στην Ελλάδα το 2017, όταν η χώρα μας πάντα ήταν μια φιλόξενη χώρα, που αγκάλιαζε τους πρόσφυγες και είχε η ίδια μετανάστες σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Δεν λέω, σίγουρα θα υπάρχουν περιπτώσεις που δίνουν κάποια δικαιώματα, αλλά αυτά συμβαίνουν και με Έλληνες, καλό είναι να μην γενικεύεται αυτό»
Βλέπουμε το Ηράκλειο του 2017 να είναι μια σύγχρονη Ευρωπαϊκήπόλη. Τι θεωρείτε πως πρέπει να αλλάξει, αν πρέπει να αλλάξει κάτι, για να γίνει το Ηράκλειο μια ακόμα πιο φιλική και ευχάριστη για τους πολίτες του πόλη;«Παλιότερα, αν και ήσασταν αρκετά μικρός για να το θυμάστε, το Ηράκλειο ήταν μια διαφορετική πόλη, είχε ‘’γυρίσει την πλάτη στη θάλασσα’’. Το γεγονός ότιη πόλη μας εντάχθηκε στις Ολυμπιακές πόλεις, ένα επίτευγμα που πρέπει να πιστώσουμε στον τότε δήμαρχο της πόλης κ. Κώστα Ασλάνη, την Ηρακλειώτισσα κ. Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη αλλά και τον τότε πρωθυπουργό κ. Κώστα Σιμίτη που το αποδέχτηκε, και αυτό μας έδωσε ένα ισχυρό αναπτυξιακό βηματισμό. Στην συνέχεια, το σύνολο της κοινοβουλευτικής ομάδας από το 2000 έως το 2004, γιατί ήμουν μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας, δώσαμε ‘’μάχες’’ για να εντάξουμε όσα περισσότερα έργα γινόταν στην πόλη του Ηρακλείου, Ολυμπιακά έργα, επειδή με γρηγορότερες διαδικασίες έπρεπε να υλοποιηθούν τα έργα. Θυμάμαι αξέχαστα τα μεγάλα θέματα που υπήρχαν τότε στο Γιόφυρο, όπου υπήρχαν προβλήματα χρόνων. Μετά, διαμορφώθηκαν πολλές μελέτες, ήρθε η δημοτική αρχή με τον Γιάννη Κουράκη, οι οποίες ξεκίνησαν να υλοποιούνται άμεσα γιατί ήταν ώριμες μελέτες, και τα έργα ήταν έτοιμα. Κάπως έτσι ξεκίνησε η πόλη μας να αλλάζει πρόσωπο, και με την ίδια λογική πρέπει σήμερα να υπάρξει ένα πρόσωπο, ή μια δημοτική αρχή, με ένα τρόπο σκέψης χρόνια μπροστά, δηλαδή ένα όραμα του πως θα είναι το Ηράκλειο του 2030 και να μπορέσει να πράξει ανάλογα. Θεωρώ οτι (ότι)θα έπρεπε να αναμορφωθεί η παλιά πόλη στο σύνολο της, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε την περιφέρεια της πόλης και τα χωριά μας, στα οποία υπάρχουν ανάγκες αναβάθμισης της ποιότητας ζωής των πολιτών. Αυτή η αλλαγή για την πόλη και τον νομό μας βέβαια δεν θα έρθει από μόνη της, οι πολίτες πρέπει να είναι ενεργοί και συμμέτοχοι σε αυτή την προσπάθεια για αλλαγή.»
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν πρόκειται να σας δούμε στο πολιτικό προσκήνιο σύντομα, και αν ναι, σε ποιά θέση;«Στην πολιτική, αυτό που ισχύει τώρα μπορεί την επόμενη στιγμή να μην ισχύει, πράγμα που σημαίνει ότιδεν μπορείς να πεις το παραμικρό, αλλά πρέπει να παραμείνεις ενεργός πολίτης και πολιτικός. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, όπως λοιπόν είπα, το αύριο δεν το γνωρίζει στην πολιτική κανείς, αλλά είτε εντός είτε εκτός αυτής, έχεις χρέος και ως προς τους πολίτες και ως προς τον ίδιο σου τον εαυτό να είσαι ενεργός πολίτης».
Νίκος Τριγώνης
(Σπουδαστής Δημοσιογραφίας ΙΕΚ ΑΚΜΗ Κρήτης)
